Nowy Rok

Za kilka godzin pożegnamy rok 2013. Od kilku dni w TV nie ustają dyskusje - "podsumowania", jaki on był, co wniósł nowego w życie kraju i Świata. Mnożą się rankingi na sportowca roku, najgorzej ubranego prezentera TV, najpopularniejszego aktora, itp. "koszałki-opałki". Głos przed kamerami zabierają różnej, egzotycznej maści politycy, dlatego korzystam z urządzenia, jakim jest pilot... wciskam czerwony klawisz - wyłączam telewizor. 

Nie wracam myślami do tego, co przeszło, co jest już za mną. Często są to wspomnienia niezbyt przyjemne, często gorzkie, czy wręcz smutne. Są to życiowe lekcje, których nie można lekceważyć, wręcz przeciwnie - należy na bieżąco wyciągać z nich wnioski, by się nie powtarzały. Żyję dniem dzisiejszym, chwilą obecną, która tworzy przyszłość. Czy warto snuć plany na następny rok? Niby tak, ale... życie samo pisze scenariusze dla każdego z nas, dla każdego człowieka, dlatego wybieganie w przyszłość nie do końca jest wskazane. Przynajmniej ja tak uważam.  Jak mówią Rosjanie: "pożyjom - uwidim".  

Nadchodzący rok będzie rokiem parzystym, o wibracji żeńskiej, co może wskazywać, że uczucia, wrażliwość, będą w nim odgrywały znaczącą rolę. Z drugiej strony, większość ludzi będzie czuła wzmożoną potrzebę ruchu, wyzwalania drzemiących w nas energii, wszak liczba 2014 po zsumowaniu daje  cyfrę"7", którą w kartach Tarota jest oznaczony Wielki Arkan o nazwie RYDWAN. Szczególnie powinny to odczuć numerologiczne Dziewiątki, które od października są w siódmym roku osobistym. By zakończyć "numerologiczny" wątek dodam, że karmiczne Dwójki powinny wstrzymać się do końca września z rozpoczęciem ważnych przedsięwzięć inwestycyjnych. Natomiast zielone światło mają Trójki, które są obecnie w pierwszym (najważniejszym) roku osobistym. 

 

Zgodnie z tradycją: 

W Nowym Roku - 2014 życzę Wszystkim dużo zdrowia,

wszelkiej pomyślności, 

kłopoty niech Was omijają szerokim kołem,

a także na co dzień, życzę dużo uśmiechu,

którego nam Polakom (niestety) brakuje.

Jednocześnie przepraszam wszystkie osoby, które w jakiś sposób uraziłem, o czym nie wiem, wszak w życiu nie kieruję się złością, która jest mi obca. Do osób, które mnie zraniły (a były takie), nie czuję obecnie żadnej urazy, chociaż nie jest mi z nimi po drodze, niech idą, ale beze mnie. Życzę im szerokiej drogi. 

ez[o]

Świąteczny tekst... "z myszką"

W czasach, kiedy większość ludzi używa różnych gadżetów - typu komputer, tablet, czy smartfon, które są połączone z Internetem, tekst, który zamieszczam poniżej, może okazać się mało użyteczny, czy wręcz śmieszny,  szczególnie dla młodych ludzi. Przed nami święta, postanowiłem znaleźć "coś" co by nawiązywało do Bożego Narodzenia i Nowego roku, a jednocześnie było trochę magiczne jako, że mój blog dotyczy (mówiąc najogólniej) nauk tajemnych - ezoterycznych.

Sięgnąłem ręką z półki książkę "Wielka Księga Wróżb", która jest pracą zbiorową pod redakcją ROBERTA YOUNGA, a wydrukowana  w 1992 roku przez Wydawnictwo Philip Wilson - Warszawa. Na stronach 499-502 znajduje się część zatytułowana: "Przesądy związane z Bożym Narodzeniem i Nowym Rokiem". Tekst ten przytaczam w całości, a dodatkowo (od siebie) dołączyłem, na okrasę - zdjęcia, które zaczerpnąłem z Internetu. Tak miesza się przeszłość z nowoczesnością. 

Praktyka przystrajania domu w okresie Bożego Narodzenia z pochodzenia nie jest zwyczajem chrześcijańskim, tylko pogańskim. Święto Saturna, rzymskiego boga reprezentującego Czas, obchodzone było w grudniu, a świątynie ozdabiano różnymi roślinami, szczególnie takimi, które były zielone. Podobnie jak liczne inne pogańskie praktyki, idea zdobienia została przez chrześcijan przeniesiona na ich własne święto. Nie jest całkiem jasny powód, dla którego jako główną ozdobę wybrano właśnie ostrokrzew, ale prawdopodobnie stało się tak tylko dlatego, że w tej porze roku drzewo rodzi swe atrakcyjne czerwone jagody.

Ostrokrzew kolczasty (Ilex aquifolium)

Uważa się, że jemioła wisząca w domu w porze świąt Bożego Narodzenia przynosi szczęście, co jest przeżytkiem z czasów, gdy druidzi czcili tę pasożytniczą roślinę, którą znaleźli rosnącą na dębie. Należy pamiętać, że jemioły nie używa się do przystrajania kościoła z uwagi na jej związki z pogaństwem.

Jemioła pospolita (Viscum album)

Całowanie się pod jemiołą przynosi szczęście, natomiast rozmyślne unikanie tej sposobności może przynieść nieszczęście. Właściwym sposobem celebrowania tej  ceremonii przez mężczyznę, jest obrywanie z jemioły po jednej jagódce za każdym razem, gdy pocałuje dziewczynę, aż do wyczerpania się jagódek. Jednak taka procedura rzadko jest ściśle przestrzegana, ponieważ pociągałoby to za sobą konieczność wymiany jemioły po każdej "przyłapanej" osobie.

Czas na słowo ostrzeżenia. Jeśli pragniesz uniknąć pecha, zadbaj o usunięcie wszystkich bożonarodzeniowych dekoracji przed Dwunastą Nocą, przypadającą 5 stycznia.

Amulety znajdowane w bożonarodzeniowym budyniu albo cieście są wciąż popularne. Ta, która znajdzie pierścionek, jako pierwsza wyjdzie za mąż. Jeśli dziewczyna podejdzie do łóżka  tyłem i kawałek ciasta włoży sobie pod poduszkę, to jak się sądzi, śnić będzie tej nocy o swym przyszłym mężu.

A oto kilka czarów bożonarodzeniowych 
i noworocznych, przekazywanych z pokolenia 
na pokolenie.

Weź trzy listki ostrokrzewu i nakłuj na nich inicjały trzech swoich wielbicieli. W wigilię Bożego Narodzenia włóż listki pod swą poduszkę. Mówi się, że ten, kogo poślubisz, pojawi się w twych snach.

Przyszyj do swego nocnego stroju dziewięć listków ostrokrzewu, pożycz sobie ślubną obrączkę i wsuń ją na serdeczny palec lewej ręki, a następnie połóż się spać. W ciągu tej nocy, jak się twierdzi, ukaże ci się twój mąż.

Spleć w łańcuszek ostrokrzew, jemiołę i jałowiec, a między każdym z nich przewiąż żołądź. Konieczna jest obecność dwóch innych dziewcząt, które wezmą udział w ceremonii. Kiedy w Wigilię zegar wybije północ, wasza trójka musi wejść do pokoju, w którym płonie ogień, drzwi zamknąć na klucz, powiesić klucz nad kominkiem i szeroko otworzyć okno. Teraz łańcuszek, który zrobiłaś, owiń wokół polana, skrop oliwą, dodaj parę szczypt soli i trochę ziemi. Polano z łańcuszkiem należy włożyć do ognia i zgasić wszystkie światła. Dziewczyny zasiadają przy ogniu, trzymając na kolanach książeczki do nabożeństwa, otwarte na stronach odnoszących się do ceremonii ślubnej. Twierdzi się, że jak tylko łańcuszek spłonie, każda z dziewcząt będzie miała wizję przyszłego męża przechodzącego przez pokój. Jeśli któraś z dziewczyn nie ujrzy takiego obrazu, to nigdy nie wyjdzie za mąż, albo jeśli zobaczy widmo, na przykład budzący strach szkielet, to uważa się to również za znak, że pozostanie ona panną.

Przywiąż gałązkę ostrokrzewu do każdej z nóg twojego łóżka i przed udaniem się na spoczynek zjedz pieczone jabłko.  Zgodnie z tym co mówi tradycja, twój przyszły partner w związku małżeńskim przyjdzie, by przemówić do ciebie w twoich snach.

Specjalne polano bożonarodzeniowe nadal spalane jest w niektórych regionach, przy czym zgodnie ze starym zwyczajem powinno się je rozpalać za pomocą szczapy z polana użytego w poprzednie Boże Narodzenie. Mówi się, że wtedy żaden zły duch nie wejdzie do domu. Resztki tego szczególnego polana również uznawano za wyjątkowo szczęśliwe, a jeśli przechowywane były w domu, stanowiły ochronę przed piorunami i ogniem. W niektórych okolicach Francji wciąż istnieje dawne wierzenie, że popioły z takiego polana, rozsiane na polach, ochronią uprawy przed gniciem. Twierdzi się też, iż przykładanie tych popiołów leczy odmrożenia i nabrzmiałe gruczoły.

Nowy Rok nie jest w Anglii świętowany tak szumnie, jak na przykład w Szkocji czy krajach Europy kontynentalnej. Kiedyś na pogórzu szkockim panował zwyczaj, że w dzień Sylwestra, czyli w wigilię Nowego Roku, młody człowiek wkładał na siebie skórę wołu i w towarzystwie innych młodzieńców, wyposażonych w kije, z przymocowanymi do nich kawałkami skóry, odwiedzał domy w sąsiedztwie. Każdy dom najpierw obiegał trzy razy dookoła, a pozostali biegli za nim czyniąc wiele hałasu i waląc w ściany domostwa. Kiedy zostali zaproszeni do środka, przywódca grupy wygłaszał następujący tekst: "Niech Bóg błogosławi ten dom i wszystko co do niego należy, i bydło, i kamienie, i drewno! Niech zawsze będzie tu pod dostatkiem mięsa, pościeli, ubrań i zdrowia dla ludzi!".

Ten dziwaczny, stary angielski zwyczaj przerodził się obecnie w tak zwane pierwsze odwiedziny, kiedy to ludzie, zaraz po tym jak zegar wybije północ, składają wizyty w domach przyjaciół, by im życzyć szczęśliwego Nowego Roku i wręczyć podarunki, między innymi wędzone na czerwono śledzie i monety "na szczęście".

Jeśli pierwszą osobą, która przekroczy próg domu w Sylwestra po północy, jest ciemnowłosy mężczyzna, to wiele szczęścia wejdzie wraz z nim. Dla pewności, że takie dobrze wróżące odwiedziny będą miały miejsce, nierzadko któryś z domowników, jeśli tylko ma ciemne włosy, wychodzi z domu i wraca po północy.

Mężczyźni z płaskostopiem, zezowaci albo rudzi, podobnie jak kobiety, przynoszą pecha, jeśli to oni jako pierwsi przekroczą próg. Natomiast człowiek o wysokim podbiciu, albo taki, który przyjeżdża konno, przynosi, jak się uważa, szczególnie pomyślną wróżbę.

Jak tylko zegar skończy wybijać godzinę dwunastą, głowa domu powinna otworzyć drzwi, stwarzając tym samym możliwość, by Stary Rok opuścił dom, a Nowy Rok do niego wszedł.

Zegary powinno się  nakręcać niezwłocznie po rozpoczęciu Nowego Roku - aby domowi zapewnić pomyślność.  Wszelkie sprzątanie i odkurzanie w dniu 31 grudnia należy kończyć wcześnie, by uniknąć niebezpieczeństwa, że szczęście zostanie z domu wymiecione.

Jeśli wstając z łóżka w dzień Nowego Roku dziewczyna wyjrzy przez okno sypialni i ujrzy przechodzącego mężczyznę, to może liczyć, że przed upływem roku wyjdzie za mąż.

Dzieci urodzone w dzień Nowego Roku przynoszą wielką pomyślność i dostatek całemu domowi.    

Uważa się, że tańce w dzień Nowego Roku na świeżym powietrzu, a szczególnie wokół drzewa, zapewniają szczęście w miłości, zamożność i wolność od chorób na nadchodzące dwanaście miesięcy.   

Po przeczytaniu tego tekstu, nikt nie może mieć cienia wątpliwości, że to co napisałem na wstępie, znajduje potwierdzenie, że całość "trąca myszką" - jest przestarzałe, staroświeckie i... niemodne, co nie znaczy, że mamy o nim zapomnieć.

Cieszy mnie, że dzięki Internetowi, a przede wszystkim dzięki ludziom, którzy są pasjonatami przeszłości - zjawisk historycznych, kulturalnych, piszą na swoich blogach niezwykle ciekawe teksty, traktujące o czasach pogaństwa, czy sięgają jeszcze dalej - dotyczące mitologii różnych narodów. Przyznam się, że jeszcze do niedawna mitologia była dla mnie "tworem" nudnym, jednak dzięki odpowiedniemu przekazowi pobudziła moją ciekawość i wyobraźnię. 

Przy okazji, nie sposób pominąć faktu, że niektóre osoby wręcz walczą o zachowanie naszej tożsamości narodowej (i nie tylko naszej), wykorzystują do tego celu oręż jakim jest... Internet. Dzięki Im za to.

Za  przykład niech posłużą blogi:

http://mojaslowianskafilozofia.blogspot.com/, http://bethluisnion.blogspot.com/2013/10/etiopia-templariusze-i-graal.html, które wszystkim polecam.

Ez[o] 

Victorian Romantic Tarot [21]

Po kilku miesiącach wracam do "zarzuconej" przeze mnie talii Tarota Victorian Romantic. Talię tą posiadam sześć lat i za każdym razem kiedy biorę ją do ręki odkrywam w niej coś nowego, coś co skłania mnie do głębokich przemyśleń, dlatego uważam ją za niezwykłą, idealną do medytacji. Ponadto symbole poszczególnych arkanów Tarota Victorian Romantic w wielu wypadkach odbiegają od symboli do jakich przywykliśmy korzystając ze standartowych (klasycznych) talii, chociażby Rider-Waite Tarota. Najistotniejszą kwestią jest to, że mimo swojej odmienności Tarot "wiktoriański" niesie takie samo przesłanie jak chociażby wspomniany przed chwilą Rider-Waite Tarot. Powstają na świecie setki nowych talii Tarota, co nie zawsze przekłada się na ich jakość a ich przesłanie odbiega od przyjętych wzorców - standardów, co początkującemu tarociście może sprawić wiele problemów, spowodować zamęt i chaos, które w wypadku nauk tajemnych są niezwykle groźne.

Przedstawiając poszczególne arkana zestawiam obok siebie dwie karty Tarota - Victorian Romantic i Rider, po to by ukazać dość istotne różnice w ich wyglądzie.

W kilku e-mailach skierowanych do mnie z okazji zamieszczania na blogu "wiktoriańskiego" Tarota, zwrócono mi uwagę, że nie omawiam przesłania poszczególnych arkanów. Chcę po raz kolejny przypomnieć, że umieszczanie na blogu kart Tarota Victorian Romantic to nic innego jak chęć pokazania innym ludziom tej fascynującej talii, a znaczenie, jej przesłanie pozostawiam innym, którzy zapewne wykonują to lepiej, bardziej profesjonalnie aniżeli ja to robię. Przemyślenia jakie przy okazji zamieszczam, często nie mają nic wspólnego z przesłaniem danej karty. Są to moje refleksje, jakie niejako "przy okazji" rodzą się w głowie. Przemyślenia te są namiastką medytacji, które są niezwykle cenne dla każdego zgłębiającego ezoterykę, do czego zachęcam wszystkie tolerancyjne osoby,  z otwartym umysłem.

ZMARTWYCHWSTANIE

Archetyp: Zbawienie;

Określenie: Zmartwychwstanie lub rezurekcja (z późnołacińskiego resurrection-, resurrectio - "powstanie z martwych"; od resurgere - powstać z martwych; gr: anastasis) - inaczej powstanie z martwych, ponowne ożywienie.

Wikipedia

Zmartwychwstanie umarłych, w Biblii, judaizmie i islamie wydarzenia oczekiwane w czasach ostatecznych  (eschatologicznych); ma ono poprzedzić sąd (ostateczny) Boży i umożliwić zbawionym życie wieczne z Bogiem w niebie. Pierwsze wyraźne biblijne świadectwa wiary w zmartwychwstanie umarłych pochodzą z II w. p.n.e. i dotyczą powrotu do życia męczenników za wiarę (Księga Daniela i 2 Księga Machabejska); wcześniej w judaizmie życie pośmiertne pojmowano jako egzystencję cienia w szeolu, a obraz zmartwychwstania umarłych był metaforą przywracania życia Izraelowi (Księga Ezechiela); (...) W Nowym Testamencie nadzieja na zmartwychwstanie umarłych opiera sie na zmartwychwstaniu Jezusa. (...)

Powszechna Encyklopedia PWN.

Jeśli potraktujemy nasze całe "ziemskie życie" jako symboliczną podróż w jaką wybrał się "tarotowy" Wedrowiec (Głupiec) po dwudziestu dwóch Wielkich Arkanach Tarota, nietrudno domyśleć się, że powoli zbliżamy się do jej kresu. Jak przebiega ta podróż? Czy czegoś nie przegapiliśmy? Czy nie dźwigamy ze sobą zbędnego balastu, który nam dokucza? Czy mogliśmy coś zrobić lepiej? Czy kogoś nie skrzywdziliśmy? Tego rodzaju pytania zaczynają pojawiać się coraz częściej, ale nie powinny one przysłonić tego co dzieje się wokół nas. Nietrudno zauważyć, że znaczna część starszych ludzi, którzy do tej pory mówiąc najdelikatniej - stronili od Kościoła, zaczyna zwracać się ku Niemu. Powiedzenie: "Jak trwoga, to do Boga" może być mottem do ich klerykalnych zachowań.

Porównując zamieszone wyżej karty Dwudziestego Wielkiego Arkanu Tarota - Zmartwychwstanie, widać szereg dość istotnych różnic w ich wyglądzie, chociaż obydwie niosą taki sam przekaz. Ponadto pierwsza karta jest bardziej "bogata" kolorystycznie, z większą ilością szczegółów  - przypomina swym wyglądem sakralny obraz. Większą część karty zajmują dwie postacie aniołów schodzących w złotej aureoli z Niebios na Ziemię. Jeden z nich trzyma w ręku gałązkę oliwną, która symbolizuje pokój i pojednanie.  Mają oni w rękach wianki, które ofiarowują klęczącej przed nimi parze. Pozostałe trzy osoby także klęczą, są skupione, poważne. Widać, że droga jaką te osoby przeszły, nie była wysłana różami a wręcz przeciwnie - była wyboista, najeżona życiowymi przeszkodami, o czym świadczą leżące na ziemi kamienie. Na pierwszym planie widać rosnące irysy, których symbolika w różnych kulturach jest niezwykle bogata i różnorodna. W symbolice chrześcijańskiej oznacza między innymi mękę Chrystusa i przebaczenie grzechów.  Iris (także Irys) w mitologii greckiej bogini i uosobienie tęczy, posłanka bogów. Tęcza była pojmowana jako pomost między Niebem a Ziemią.

Poniżej przedstawiam fragment karty z widocznymi irysami, a obok niego rysunek kosaćca żółtego (irysa). Trudno nie zauważyć (rzucającego się w oczy) podobieństwa między obydwoma rysunkami. Być może twórca Tarota "wiktoriańskiego" malując na tej karcie irysy  wzorował się na  kosaćcu żółtym.

Przemyślenia. Kiedy słyszymy słowo "zmartwychwstanie" najczęściej kojarzymy go z sądem ostatecznym, który w religii chrześcijańskiej odgrywa ważną rolę; przypomina wiernym, że przyjdzie czas rozliczenia wszystkich ludzi (czytaj katolików) z uczynków i przewinień (grzechów), jakich się dopuścili podczas chodzenia - deptania tej "świętej ziemi". Osobiście jestem daleki od takiego skojarzenia, które jest niczym innym, jak grożenie palcem (ku przestrodze) wszystkim, którym przyjdzie do głowy myśl, by łamać zakazy i nakazy (czytaj dogmaty religijne). W niektórych religiach palec wskazujący jest określany jako "grzeszna część ciała", ponieważ właśnie jego używają ludzie do wymachiwania przed nosami innych osób. Już od najmłodszych lat człowiek żyje w świecie, który ogranicza jego wolność i swobodę działania, czego nie należy rozumieć jako z mojej strony zachętę do bezprawia. Z tych i innych powodów, słowo "zmartwychwstanie" wolę kojarzyć jako zbawienie, które niesie pozytywny oddźwięk, jest początkiem czegoś dobrego, zmiany na lepsze.

W ciągu całego życia każdy z nas wiele razy doświadcza mniejszych a czasem większych zmartwychwstań, które przybierają różne formy, na które nie zwracamy szczególnej uwagi - traktujemy je jako epizody. Niektórym ludziom wydaje się, że im wszystko się należy, poczynając od spraw materialnych a kończąc na zdrowiu. Są oni w błędzie, żyją w zakłamaniu. To o co przestajemy dbać - tracimy, po to tylko, żeby w przyszłości bardziej je doceniać. Nikt, podkreślam nikt, kto nie zachorował na raka nie jest w stanie zrozumieć do końca czym jest ta straszna choroba. Nikt, kto nie został zdradzony nie jest w stanie zrozumieć czym jest prawdziwa miłość. Żeby się podnieść (zmartwychwstać), najpierw trzeba upaść. Żeby się odnaleźć (zmartwychwstać), wcześniej trzeba się zagubić. Można tak wyliczać w nieskończoność. Jedną z siedmiu zasad rządzących Kosmosem jest Jego biegunowość, która w omawianej kwestii ma pierwszorzędne znaczenie.

Mówi się, że bajki są mądrością narodów, są ponadczasowe a każda zawiera morał, który powinno się zapamiętać i wyciągnąć z niego wnioski. A dlaczego o tym piszę? Ktoś może zapytać: "Co ma piernik do wiatraka?". Otóż, może niewiele, ale ma. W wielu bajkach główny bohater/bohaterka zostaje zaklęta przez złego człowieka i zamieniona w ptaka, czy jakieś niesympatyczne zwierzę, bądź uśmiercona. Ale jak to bywa w bajkach, znajduje się "szlachetna dusza", która przychodzi z pomocą i używając swych, magicznych "sztuczek" zmienia nieszczęsną bohaterkę w człowieka i przywraca jej życie. Czy tak bywa tylko w bajkach? W świecie realnym też bywają takie "cuda". Ktoś mądry powiedział, że jeśli cuda się nie zdarzają, to znaczy, że coś tu jest nie w porządku.

Przed laty, poznałem młodego mężczyznę, który miał mocno zniekształconą głowę, na co zwracali uwagę napotkani na ulicy wścibscy ludzie. Człowiek ten uległ groźnemu wypadkowi jadąc motocyklem. Trafił do kostnicy, ponieważ uznano go za zmarłego. Świadkiem wypadku był lekarz wojskowy, który po kilku godzinach od zdarzenia zjawił się w szpitalu, by dowiedzieć się jaki jest stan zdrowia poszkodowanego. Będąc w kostnicy zauważył pewne symptomy, które wskazywały, że ofiara jednak żyje. Zbieg okoliczności sprawił, że "cudem" został uratowany, a lekarze odpowiedzialni za te skandaliczne zachowanie zostali ukarani.

Nieco uwagi chcę poświęcić pani Ewie Błaszczyk, którą znamy nie tylko jako świetną aktorkę filmową ale także wykonawczynię piosenek Agnieszki Osieckiej i innych polskich "tekściarzy". Los chciał, że jedna z córek bliźniaczek pani Ewy - Aleksandra w maju 2000 roku zakrztusiła się tabletką i do dnia dzisiejszego pozostaje w śpiączce. W roku 2002 pani Ewa Błaszczyk i ksiądz Wojciech Drozdowicz utworzyli fundację "Akogo?". 7 grudnia 2012 roku przy Centrum Zdrowia Dziecka z inicjatywy pani Ewy powstała klinika "Budzik - budzimy do życia. Jest to placówka, w której są leczone dzieci po ciężkich urazach mózgu.

Oto link do oficjalnej strony fundacji i kliniki "Budzik":

http://www.akogo.pl/nowa/news.php?artykul=87.

Na tej stronie możemy przeczytać:

13 WRZESIEŃ

Pierwsze wybudzenie w Budziku!!!

Z wielką radością informujemy, że w piątek 13 września w naszej Klinice "Budzik" wybudziła się pierwsza pacjentka! 16 letnia Klaudia ze Słupska w maju br. została potrącona przez samochód na przejściu dla pieszych i zapadła w śpiączkę! W lipcu trafiła do Budzika prosto z intensywnej terapii. Teraz rozmawia już ze swoją mamą!

Od lipca bieżącego roku przyjmowani są pierwsi pacjenci; obecnie 13 dzieci czeka na wybudzenie...

Teraz przed Klaudią trudna rehabilitacja. Życzymy Jej sił i szybkiego powrotu do pełni sprawności.

Czekamy na kolejnych wybudzonych.

Kilka dni temu w TV pani Ewa Błaszczyk wystąpiła z dramatycznym apelem o dofinansowanie "Budzika", któremu groziło bankructwo. Polska rzeczywistość. Ale znalazł się wybawca - Tusk, który osobiście obiecał pani Ewie, że znajdą się pieniądze na dalszą działalność placówki. Działanie ze strony premiera można określić jako "chwyt propagandowy", ale dobre i to.

Linki związane z tematem:

http://www.fakt.pl/Klinika-Budzik-ma-budzic-dzieci-,film,898429.html

http://www.fakt.pl/Ewa-Blaszczyk-To-nie-jest-miejsce-dla-mojej-corki-,film,898628.html

W czasie głębokiego snu, nasze ciało odpoczywa, regeneruje siły fizyczne, ale dusza wchodzi na wyższe poziomy - do astralu. Budząc się, mówiąc kolokwialnie,  jesteśmy "całością". Czy nie jest to rodzaj zmartwychwstania, na które nie zwracamy w ogóle uwagi?

ez[o]